Kendimi aşırı değersiz hissediyorum. Kimse ciddi anlamda takmıyor beni bir yerlerine. Kimsenin umrunda değilim. Sadece oksijen tüketen biriymişim gibi hissediyorum. Hayattan, internetten, insanlardan soğudum. Böyle bıktım. Göğsüme biri oturuyor sanki. Kendimden nefret etme seviyem yükseldi. Bıktım ya, cidden bıktım. Şeytan diyo; kilitle kapını, yat yatağına, kapa gözlerini, açma bir daha. Geçsin yıllar. Takanda yok seni, anlamazlar bile yokluğunu. Hatta, jilet al kes bileklerini. Cehenneme giderim -ki zaten gidicem- ama hiç değilse huzura kavuşurum. Beni fark ettiklerinde çürümüş olurum sanırım. Geri dönüşümsüz yani. Kebab.
Harbi kendimi öldüresim var yalnız. Öyle böyle değil. Yazıyı yazdıktan sonra gidip mutfaktan bıçak alıp kesebilirim kendimi. Böyle artık yazmazsam, tanıdıklar facebookta msnde beni görmezlerse bu akşamdan sonra, anlayın ki öldüm. Ama haber vermeyin kimseye. Annemlerin çürümüş bedenimi bulmasını istiyorum. Cehennemde de sistem kurucam, rica edicem yetkililerden o gün canlı yayınla bağlansınlar. Görmek istiyorum. "Ah ah yedik bitirdik kızımızı" tiplerini görmek istiyorum. sonra youtube ve facebooka konulmasını istiyorum çürümüş halimin resim ve videosunu. "Ah ah takmadık hiç kızı bak öldü gitti" dedikleri anı da görmek istiyorum. Alevlerin içinden götümle gülücem onlara çünkü.
Yapıcam galiba ben bunu ya. Hazır sinir kat sayım artmışkene. Cesaret falan gelir belki. Keserim hep bir yerimi. Kan kaybından küt. Ölmeden önce de çağırırım Damon'ı falan, silsin süpürsün yavruşum kanımı :) Ama yok ya dur bak ben bunu ne zaman yapayım. Breaking Dawn II çıksın, izliyim, eve gelip yapayım. Bu zamana kadar takmayan, o zamana kadar hiç takmaz beni zaten. aynı sendromlarda olurum.
Yalnız korktuğum bir şey var. Ben öldükten sonra msn konuşmalarım, yazdığım hikayeler, resimler, videolardı falan derken meydana çıkarsa cehennemde bile sıçarım yani. Sonuçta bir gün annemlerle karşılaşıcam. Hesabını sormazlarda şerefsiz bir sürtüğüm. Yaparlar yani, orda bile.
Hele blogum okunursa tam sıçtım. Küfür müfür hak getire. Uuu hele babacığım(!)a yazdığım o postu görürse babam, sıçar ağzıma. Ve bunu görürse hehe :D
Lan üff. Evanescence-Paramore falan iyi gaza geldim de, bu gece ölürsem? Bunları böyle yazdım Allah'ım kızar da öldürürse beni? Madem ölmek istiyorsun ahanda öl falan. Diyemem ki Azrail'e önce Taylor'ı görmem lazım. Dinler mi ki acaba? Bak kesin şöyle bir konuşma geçecek;
-Azrail meleğim, ölüm meleğim, öldürme Allah'ını seversen, önce benim şu Twilight filmlerinde Jacob Black'i canlandıran Taylor Lautner'la ilgili olan hayallerimi gerçekleştirmem lazım.
-Hadi kızım yürü, önce ahiretteki deliler hastanesine, sonra sorguya.
Ben tabii o an salya sümük. Öff öff. Dertlendim lan.
Going under derim konuşmayı kapatırım :D
-Bunlar klasik jülyet sendromlarım birkaç güne geçer. Öldürmem kendimi meraklanmayın, hoş çok takıyorsunuz ya-
xoxo.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder